Τα γεγονότα τρέχουν και παράλληλα μένουν στάσιμα. Η αβεβαιότητα σε ακολουθεί όπου και να πας. Αναγκάζεσαι να την υπομένεις ώσπου να βγει το πόρισμα. Δε θα αργήσει να βγει από τη μεριά τους. Το θέμα είναι ότι αν έχει βγει κι από τη δική σου μεριά, πως θα καταφέρεις να το υλοποιήσεις. Κι όταν οι γύρω σου σε τραβάνε πίσω, τι κανεις; Τους μιλάς, τους εξηγείς ότι θέλεις υποστήριξη και θετική σκεψη, και εκείνοι δεν καταλαβαίνουν. Θέλουν τόσο πολύ το καλό σου, θέλουν τόσο πολύ να σε βλεπουν να χαμογελάς, που δεν ξέρουν τελικά πώς να φερθούν και φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Δεν ξέρουν τι θα ήταν προτιμότερο. Να σε έχουν δίπλα τους όπως κι αν είσαι, η να σ΄αφήσουν να φύγεις όπως θέλεις… Δε βγάζεις άκρη, αλλά ελπίζεις ότι θα σε καταλάβουν στο τέλος. Φτάνει να πετύχεις αυτό που θες.
Και λένε ότι όταν το θες πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις. Είναι το σύμπαν, η είσαι απλά εσύ; Η απάντηση είναι στον καθρέφτη σου. Μόνο που χρειάζεσαι και κάτι ακόμα. Τη βοήθεια του ανθρώπου σου. Εσύ την έχεις. Εγώ;